Begin jaren tachtig kwam een Hollandse jongen aan in Spanje. Sevilla werd zijn thuis, de flamenco zijn taal. Terug in Nederland zag hij de pracht van de bevroren rietkragen aan de Hollandse horizon en hij wist: ik ben een waterdrager. Ik neem de Spaanse warmte mee naar mijn land in het noorden en draag water naar het zuiden. Eric Vaarzon Morel vertelt in deze voorstelling over zijn twee thuislanden. Hij speelt muziek van Jacques Brel en Boudewijn de Groot en laat ze herleven in flamencoversies. En hij brengt een ode aan de grote maestro: de onlangs overleden Paco de Lucía.
De voorstelling in Utrecht is de Nederlandse première.
http://youtu.be/2zVtWjsXSEI
http://youtu.be/3wW4Oo2zaR4
Leave a Reply
Want to join the discussion?Feel free to contribute!