Manouche Swing

Manouche Swing is de naam van de combo die vorm wordt gegeven door (solo gitaar), Kor Mulder (ritme gitaar) en Laurens Nijenhuis (contrabas). Gipsyjazz is nu niet bepaald de meest populaire muzieksoort, maar het trio heeft er vertrouwen in dat het wel degelijk aan populariteit kan groeien. ‘Het is toegankelijker dan jazz’, zegt Ronald hierover. ‘En het werkt sfeerverhogend.’
In een kleine huiskamer aan de Hoofdweg te Een-West, klinken de vrolijke klanken van de ‘lulu swing’ en de ‘bossa dorado’. Er zit tempo in de muziek en het is vrolijk en ritmisch. Het trio heeft aan enkele onderlinge blikken genoeg om te weten wat ze willen spelen. De chemie is duidelijk merkbaar, ondanks het feit dat ze pas in het najaar van 2018 echt iedere maand gingen oefenen. ‘De muziek kan heel vrolijk, maar ook juist melancholisch zijn’, vertelt Kor. Hij begon zijn muzikale carrière als drummer, maar in een gipsyjazz combo is hier geen plaats voor. Drums komen niet in dit genre voor. Deze rol wordt ingevuld door de contrabas. Volgens Laurens maakt dat het veel meer tot een uitdaging. Of, zoals hij het zelf zegt: ‘Een drummer is als een voorbehoedsmiddel. Met is veiliger, zonder is lekkerder.’ Gelach alom. ‘Zie je nou wat ik hier voor mijn kiezen krijg?’, lacht Kor.
Even over het genre zelf. De muziekstijl ontstond in de jaren dertig van de vorige eeuw. In deze periode werd traditionele zigeunermuziek uit Europa met Amerikaanse swing gecombineerd. Belangrijke schepper van deze opwindende nieuwe stijl was Django Reinhardt, een Sinti-zigeuner uit België. Samen met de Franse violist Stéphane Grappelli, vormde hij in Parijs het ‘Quintette du Hot Club de France’ en beleefde daarmee grote successen.

Laurens vertelt hoe hij in aanraking kwam met deze muziekstijl. ‘In 2009 ben ik op fiets naar het Franse Samois gegaan, honderd kilometer ten zuiden van Parijs. Daar raakte ik verliefd op de muziekstijl. Ik zag op dat festival vooral veel gitaristen en slechts vijf contrabassisten. Toen dacht ik: laat ik dat maar gaan doen.’
Terug dan naar de tegenwoordige tijd. Laurens, Kor en Ronald hebben elkaar weten te vinden in deze muziekstijl. Kor en Laurens kenden elkaar al en Ronald is er als het ware bijgekomen. ‘Ik speel deze stijl al sinds mijn zeventiende en leerde het kennen via een vriend. Daarna deed ik het conservatorium, waarop ik ook andere stijlen leerde spelen. Toen ik van het conservatorium kwam, begon het op den duur toch weer te kriebelen.’
De groep geeft aan een statement te willen maken met hun muziek. Een eigen stijl creëren zouden ze daarnaast mooi vinden. Ronald vergelijkt het met de blues. ‘Het genre herken je, maar de herkenbare sound is lastig’. Om dat te kunnen bewerkstelligen, is reflectie een pre. ‘We luisteren geregeld opnamen van onszelf terug. De conclusie is dan vaak: less is more. Maar dingen weglaten is in de praktijk dan weer lastiger dan elementen toevoegen’, zegt Kor. ‘Iedere groep is uniek en heeft ook een unieke sound. Ik vind dat wij dat ook al hebben’, voegt hij hieraan toe.
Laurens hoopt vooral dat mensen geraakt worden door de muziek. ‘Als ik emotie zie, weet ik dat het goed zit.’ En als dat niet lukt? ‘Dan zou het aan ons kunnen liggen. Moeten we ook van leren.’
Inmiddels staan de eerste optredens al gepland. Zo staan ze op zondagmiddag 3 maart vanaf 15:30 uur in Het Rode Hert te Roderwolde. Het trio kan niet alleen concerten verzorgen, maar is ook prima als muzikale omlijsting in te huren. Meer weten over de groep uit Een-West? Kijk dan op de website: www.manoucheswing.nl.