Peter Nieuwerf Jazz
Peter Nieuwerf valt in dezelfde categorie als de onlangs overleden Peter Ypma.Ook Nieuwerf is geen hemelbestormer of vernieuwer maar een vakman pur sang, die zijn roots wel degelijk in de jazz heeft, maar zich ontwikkelde tot een allround vakman die zowel in jazzclubs speelde of als studiomuzikant de herkenningsmelodie van de Fabeltjeskrant inspeelde.
Een andere parallel is dat beiden zich zodanig ontwikkelden dat ze Conservatorium docent werden. Een baan die elke muzikant verwelkomt, omdat dat dat nu eenmaal een vaste bron van inkomsten verschaft. Voor de rest blijft het muzikantenleven een mooi maar vaak onzeker bestaan.
Uitgebreide aandacht schenkt Peter Nieuwerf aan zijn intense relatie met saxofonist Rudy Brink met wie hij jarenlang als duo optrad in het Haarlemse Restaurant de Waag, later aangevuld met zangeres Greetje Kauffeld.
Als jazzmuzikant groeide Peter uit tot de vaste gitarist van het huisorkest van de bekende Enschedese jazzclub de Tor, waarvan U onderstaand een prachtige YT video vindt met o.a. zangeres Caroline Goudszwaard, Cor Bakker op piano en Peter Strik op drums in een compositie van Charles Mingus op tekst Joni Mitchel: ‘The Dry Cleaner from Desmoines”.
Dit is te weinig eer voor Peter Nieuwerf. Peter z’n oorspronkelijke metier was docent Frans. Dat heeft hij maar korte tijd uitgeoefend. Toen de conservatoria in NL eind jaren zeventig met jazzopleidingen begonnen, waren de curricula niet erg sterk. Het is de verdienste van Peter Nieuwerf geweest dat hij lijn bracht in alle vakken die aanvankelijk als los zand aan elkaar hingen. In 1985 werd ik hoofd van de jazzafdeling van het Koninklijk Conservatorium. De afdeling is vervolgens gegroeid van 30- naar 130+ studenten. Dat was niet mogelijk geweest zonder dat ik steeds kon terugvallen op Peter Nieuwerf met raad en daad, experiment, falen en vooral successen. In Nederland is maar een gedeelte van de succesvolle ex-studenten van Peter Nieuwerf te vinden. De meesten zitten verspreid van IJsland tot Turkije en van Noord Zweden tot in Zuid Spanje. Peter opereerde het liefst vanuit de tweede lijn maar dat deed hij dan ook uiterst effectief. Zonder zijn inzichten in wat jazzonderwijs werkelijk is, zou Nederland niet nu de toonaangevende jazzopleidingen ter wereld hebben die het land heeft. De man van de ‘ping’ van de Fabeltjeskrant was een grote, een heel grote, waar het professioneel jazzonderwijs betreft!
Peter was mijn gitaarleraar op het Haags conservatorium in de jaren 1978 – 1981.
Goede herinneringen aan een fijne aardige man.
Ik heb 1 jaar les gehad van Peter Nieuwerf. ik vond hem een fantastische gitarist en ook een goede leraar. Als gitarist werd hij mijns inzien vaak onderschat. Ook door Sommige van zijn leerlingen. Waarschijnlijk kwam dat omdat hij veel dingen deed als studiomuzikant, maar hij was echt een van de betere jazzgitaristen in Nederland.
Ik (1949) werd in 1960 naar het Haags Conservatorium gestuurd door mijn gitaarleraar die achter in een winkeltje les gaf en mij betere lessen dan die hij kon geven toewenste. Met mijn moeder zag ik toen Peter Nieuwerf, die mij adviseerde eerst klassiek te leren, dat zou een goede basis zijn. Daarna jazz misschien. Ik kreeg les van Rob Bakker, maar raakte zwaar gedemotiveerd door die klassieke gitaarmuziek waar ik weinig of niks mee had. Ik speelde later in pop groepjes in Den Haag (waar jazz een mooie basis voor geweest zou zijn!). Veel later nam ik gitaarlessen bij Johan Frauenfelder om Flamenco te leren. Ik kwam een eind, maar klassieke techniek bleek een forse handicap! Ik heb het Peter Nieuwerf vergeven.
Jaren 50/60 begonnen met gitaarlessen bij Rob Bakker; daarna Ab Bronkorst. Op enig moment werd Ab een tijd vervangen door Peter Niewerf en herinner mij de vele spontane jazz nummers tijdens de les.
Peter gaf je alle ruimte voor improvisaties en spontaan opkomende experimenten met “lekkere”
Jazz akkoorden : De Jazz-Evergreens! Met m’n 81 jaar nog steed m’n grote hobby.
Als autodidact jazzgitarist heb ik Peter een aantal keren live mogen horen en zien spelen. Mijn mond viel open van zijn fabuleuze begeleidingstechniek. Het was een heel bescheiden muzikant die niet perse op de voorgrond wilde schitteren. Kwam daardoor te weinig in de schijnwerpers. Ik sprak hem eens tijdens een pauze in JazzCafe Desafinado in Middelburg. Hij waaide al mijn complimenten weg.