Toru Takemitsu-Composer

Toru Takemitsu (武満徹, Takemitsu Tōru ; Tokio, 8 oktober 1930 – aldaar, 20 februari 1996) was een Japans componist.

Takemitsu kreeg interesse in westerse muziek tijdens de Tweede Wereldoorlog tijdens het herstel van een langdurende ziekte. Hij hoorde in het ziekbed klassieke muziek van een Amerikaanse militaire omroep. Hij luisterde ook naar jazz uit de platencollectie van zijn vader.

Na de Tweede Wereldoorlog besloot hij componist te worden en in 1948 studeerde hij bij Yasuji Kiyose. Maar vooral heeft hij zich als componist autodidactisch verder ontwikkeld. Hij was erg onder de indruk van de muziek van Claude Debussy en Olivier Messiaen en dat had ook invloed op zijn manier van componeren. In 1950 ging zijn werk Lento in Due Movimento voor piano in première.

Al vroeg was hij in vele niet-muzikale kunsten geïnteresseerd, zoals moderne schilderij, literatuur (vooral gedichten), theater en film. In 1951 stichtte hij, samen met andere componisten en kunstenares vanuit verschillende kunstrichtingen, de groep Experimenteele werkplaats, een soort mixed media groep, die al spoedig voor hun avant-gardistische multimediale activiteiten bekend werd.

De eerste grote openbare bekendheid als componist kreeg Takemitsu aan het eind van de 1950er jaren met zijn Requiem voor strijkers (1957). Zijn interesse aan verschillende artistieke uitdrukkingsvormen en zijn autodidactische ontwikkeling waren griften voor zijn avant-gardistische stijl. Hij benutte al in 1950 een geluidsband om uit reële klanken (musique concrète) muziekcollages te creëren, bijvoorbeeld Water Music (1960) en Kwaidan (1964).

In de vroege 1960er jaren vonden twee nieuwe elementen ingang in Takemitsu’s muziek: de traditionele Japanse muziek en de natuur. Aanvankelijk had hij maar weinig interesse in traditionele Japanse muziek, maar vanaf het midden van de 1960er jaren vinden wij instrumenten zoals shakuhachi en biwa in de orkestreering van werken, bijvoorbeeldNovember Steps (1967) voor shakuhachi en biwa solo en orkest, Eclipse, (1966) voor shakuhachi en biwa en Voyage (1973), voor drie biwas. In an Autumn Garden (1973-79) is gecomponeerd voor een orkest, dat gagaku (traditionele muziek aan het Keizerlijk hof) speelt. In ARC I (1963) voor orkest en A Flock Descends into the Pentagonal Garden(1977) voor orkest vindt men werken met een sterke betrekking op de natuur.

Voor de Expo ’70 te Osaka was hij muzikale leider van een theaterproject Space Theater of Street Pavillon.

In zijn vroege werken is de invloed van Arnold Schönberg en Alban Berg te horen, maar de Franse compositiestijl, bijzonder die van Claude Debussy, zijn de basis voor de meeste van zijn werken. Takemitsu had ook veel interesse voor jazz, chanson en popmuziek (12 songs for Guitar) en hij schreef als een uitgesproken film-fan ook 93 filmmuziekwerken.

Hij was docent voor compositie aan de Yale-universiteit in New Haven, Connecticut en werd door vele universiteiten in de Verenigde Staten, Canada en Australië als docent ofComposer-in-Residence uitgenodigd. Takemitsu werden talrijke prijzen en onderscheidingen toegekend, zoals de UNESCO-IMC Music Prize in 1991 en met de Universiteit van Louisville Grawemeyer Award for Music Composition in 1994.

Werken voor gitaar

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.