Gedachtengoed & Visie
In 2004 zijn we de GitaarSalon gestart met als doelstelling een podium te bieden voor het concertante gitaar repertoire, in de meest brede zin van het woord. Dus zowel tango, klassiek, flamenco, jazz, latin, fado, pop als fingerstyle. Noem het de literatuur in de muziek. Die muziek die niet alleen van de uitvoerder maar ook van de luisteraar inzet, beleving en voorkennis verlangt. Mede omdat wij ons terdege realiseerden dat de gitaar in het reguliere concert circuit nog steeds een buitenbeentje is.
Dus, een podium voor de uitvoerend gitarist maar vooral ook een pleisterplaats voor de actieve en passieve liefhebber (in spé) en natuurlijk de leerlingen en hun ouders als belangrijke doelgroep onder het motto: ‘leren spelen is 1 maar leren luisteren is 2’. De eerder genoemde doelstelling onderschrijven we nog steeds, maar hebben in de loop der tijd daar wel enige mitsen en maren aan toe moeten voegen om het geheel levens vatbaar te houden.
Soms lijkt het podium wel eenvoudiger te vullen dan de zaal. Wij hebben ons in de programmering steeds meer laten leiden door het geweldige, zowel nationale als internationale, aanbod voor het podium en daarbij ons publiek danig overschat. De luisteraar haakte dan ook steeds meer af omdat ze te weinig voeling had met dat wat er op het podium gebeurde. De ‘specialist die zijn publiek ontstijgt’ en uiteindelijk werkeloos thuis op zijn troon zit, leken wij nogal eens in huis te hebben. Is het in dat licht bezien ook niet zo dat Lauro, Barrios of Villa Lobos binnen de vakgroep als ‘populair’ worden beschouwd terwijl het merendeel van het publiek nog nooit van deze grootmeesters gehoord heeft, laat staan hun werk kent?
Enige jaren geleden hebben wij aan een bekend jazzgitarist gevraagd of hij, voor de ongeoefende luisteraar, aan de hand van een improvisatie op een kinderliedje zijn ‘vertrekpunt, loos gaan en thuiskomst’ in het concert wilde laten horen. Dat ging hem echt te ver. Als knieval wilde hij dan wel ‘Stella by Starlight’ spelen, waarvan acte! Overigens niks ten nadele van zijn keuze en kwaliteiten maar het geeft voor ons precies het grote gevaar van de verwijdering tussen speler en publiek aan.
Vanuit die gedachte vragen wij ons ook vaak af hoe de meeste gitaristen hun programma opbouwen. Pas je je programma aan aan de locatie: randstad of regio? Is het niet zo dat wereldwijd slechts een tiental grootheden kunnen bogen op een publiek van vakbroeders (geletterden) en al die andere geweldige spelers hun zaal voornamelijk gevuld zal zijn met passieve liefhebbers die vaak weinig kennis hebben van dat wat er gaande is in ‘GitaarLand’? Volgende vraag is dan uiteraard: “Is die voorkennis nodig en spreekt mooie muziek niet voor zich?” maar dat is dan voer voor een ander artikel denken wij.
Toen wij in 2004 starten hebben we aan de uitvoerenden gevraagd of zij mee wilden investeren in een nieuw podium voor de gitaar door mee te delen in het risico. Dus geen vast bedrag maar spelen voor de recette. De alom positieve reacties vanuit de vakgroep op ons verzoek heeft ons enorm gestimuleerd om door te zetten op momenten van twijfel of desillusie.
Nu, 15 jaar later, kunnen we de musici dankzij een bredere programmering, het Fonds Podium Kunsten, de gemeente Enkhuizen en een groeiend publieks aantal een redelijke gage bieden.
Met de GitaarSalon streven we inmiddels naar een ‘Platform voor de gitaar’ te zijn, waar de uitvoerend gitarist en gitaar- consument elkaar weten te vinden. In eerste instantie op de verschillende podia in het land maar zeker ook op het internet en de thema kanalen brava nl klassiek en DjazzTV. Wanneer alle partijen de enorme waarde van deze samenwerking in blijven zien blijft de verrijking voor een ieder onbetaalbaar.
Stichting de GitaarSalon