Paco Peña Flamenco

Paco Peña (Córdoba, 1 juni 1942) is een flamenco-gitarist.

Paco Peña begon gitaar te spelen toen hij nog een kind was. Op zijn twaalfde jaar speelde hij al als beroeps in een volksmuziekgroep. Hierna begon hij snel carrière te maken als Flamencobegeleider. Peña ging in 1963 voor het eerst naar Londen en daar speelde hij zijn eerste optreden als sologitarist. Hij gaat hier in 1968 wonen.

Paco Peña heeft met Sabicas gemeen dat hij ieder onderdeel van de Flamencogitaar-techniek beheerst. Hij doet alle moeite om in zijn spel tot een goede toonvorming te komen. Zijn muziek wordt niet overhaast of gespannen gebracht. Paco Peña staat dichter bij de tradities van Sabicas en Ricardo dan bijvoorbeeld Paco de Lucia en Serranito. Hij is wel een creatief musicus en zegt over zichzelf:

“Als ik ooit het gevoel krijg dat ik aan de Flamenco niet meer bij te dragen heb, houd ik op met spelen.”

Paco Peña is in Londen vele klassieke musici tegengekomen. Hij heeft hier vaak opgetreden met John Williams. Peña speelt zuiver Flamenco en heeft veel contact met klassieke gitaristen. Dit zorgt ervoor dat hij de neiging heeft elk muziekstuk of concert een bepaalde vorm te geven.

“Veel soloflamencogitaristen spelen alleen maar wat ze voor de dansers speelden zonder er de juiste vorm aan te geven. Maar de muziek moet gestructureerd zijn- moet een begin, een midden en een eind hebben. Ik houd er niet van om samenhangende falsetas te spelen. Ik vind dat falsetas onvermijdelijk uit elkaar moeten voortkomen en ik heb het ook graag dat de muziekstukken goed op elkaar aansluiten, zodat het concert in zijn geheel indruk maakt.”

Paco Peña hecht grote waarde aan de vormgeving en de improvisatie. Hij wil stilering en spontaniteit in zijn stukken. Zijn hoge eisen zijn niet altijd makkelijk uit te voeren.

“Je moet wel improviseren als je iets goeds wil brengen en je moet het kunnen doen op het moment dat je speelt. Ik heb graag de vrijheid om op het podium te improviseren, maar wil toch dat het gestileerd is, dat ik zowel met gevoel als nauwgezet speel. Om dat te kunnen moet mijn techniek de juiste vorm hebben en moet ik mezelf goed voelen. Soms ben ik niet in de juiste stemming en moet ik terugvallen op wat ik weet- in mijn ogen is dat mislukken, hoewel het publiek misschien vindt dat ik zeer goed gespeeld heb!”