Vicente Amigo Girol (Guadalcanal, 1967) is een flamencogitarist. Zijn eerste stappen in de flamenco werden gezet onder begeleiding van onder andere Juan Muñoz (El Tomate) en Manolo Sanlúcar. Hij wordt gezien als één van de grote flamencogitaristen van de generatie na Paco de Lucia.
Na eerst gewerkt te hebben als begeleidend gitarist van zangers als El Pele en Camaron de la Isla, besloot hij solo te gaan en concertgitarist te worden. In 1989 won hij het prestigieuze ‘Concurso Nacional del Cante de las Minas de la Unión’. In 1991 verscheen zijn eerste solo album getiteld: ‘De mi Corazón al Aire’. In 2001 won hij voor zijn album ‘Ciudad de las Ideas’ de Grammy Latino voor beste flamenco album.
Tino ‘El Tino’ van der Sman is gitarist en docent flamenco, geboren in Den Haag, maar sinds 1999 gevestigd in het Spaanse Sevilla. Solo, met band, of als begeleider van Spaanse flamencodansers en -vocalisten tourt hij wereldwijd en speelt hij onder meer in Het Concertgebouw te Amsterdam, Vredenburg, Utrecht, en het Metropolitan te New York.
Eric Vaarzon Morel (Amsterdam, 1961), zoon van kunstschilder Wim Vaarzon Morel, is een Nederlandse flamencogitarist. Hij kreeg op zijn zestiende jaar les van Paco Peña op het 7e Rencontres de la guitare in Frankrijk. Geïnspireerd door dit evenement trok hij op negentienjarige leeftijd naar Spanje waar hij twee jaar woonde en werkte. In de jaren tachtig toerde hij met de Zwitserse groep Flamencos en route door Europa. Als vast lid van de Cuadro Flamenco bespeelde hij zes jaar lang de Nederlandse theater- en concertpodia. Nadat Vaarzon Morel met zijn eigen band Chanela zijn naam als gitarist had gevestigd, werkte hij met uiteenlopende artiesten samen.
Eric Vaarzon Morel heeft onder andere gewerkt met trompettist Eric Vloeimans, gitarist Harry Sacksioni en acteur Gijs Scholten van Aschat. Hij speelde tweemaal op het North Sea Jazz Festival. Het Jazz Orchestra of the Concertgebouw voerde een aantal malen zijn composities uit. Vaarzon Morel trad meerdere keren op in De Wereld Draait Door.
Vaarzon Morel brengt ieder jaar een nieuw programma in de schouwburg- en concertzalen. In 2010 trad hij op met een door hemzelf gecomponeerde avondvullende opera over het leven van schilder El Greco. Hierin combineerde Vaarzon Morel moderne vormen van jazz en klassieke muziek met traditionele flamencodans en -muziek. Met zanger Brownie Dutch trad hij in 2012 op met de voorstelling De Nieuwe Wereld van Don Quichot.
Vaarzon Morel is als hoofd- en bijvakdocent verbonden aan het Conservatorium van Amsterdam.
Inspirerende flamenco-grootmeester Het natuurtalent Gerardo Núñez werd al twee keer uitgeroepen tot beste flamencogitarist tijdens de Flamenco Biënnale. Zijn beheersing van zowel klassieke flamenco als jazz, de fenomenale snelheid waarmee hij speelt en zijn schitterende, maar enorm complexe composities zijn al jaren een grote inspiratie voor gitaristen wereldwijd.
Tomatito is de artiestennaam van José Fernández Torres, een Spaanse flamencogitarist, geboren in Almería in 1958. Hij werd ontdekt door de beroemde gitarist Paco de Lucía en werkte samen met de legendarische flamencozanger Camarón de la Isla.
Tomatito groeide op te midden van grote flamencogitaristen waaronder zijn vader èn grootvader, beiden Tomate genoemd, en zijn oom Niño Miguel. Al op jonge leeftijd was Tomatito (letterlijk: tomaatje, naar zijn vader en grootvader) een sensatie. Zijn eerste publieke optreden onder de naam Pepín Fernández was op tienjarige leeftijd in de peña van Almería, waar hij optrad als begeleider. Sindsdien was hij daar met grote regelmaat te bewonderen.
Na de verhuizing van zijn familie naar Málaga (1970), wist vader El Tomate een vaste plaats voor hem te krijgen in het cuadro flamenco van de Taberna Gitana in Marbella. Naast het begeleiden van de zangers en dansers speelde hij er solostukken van Paco de Lucía. In deze periode begeleidde hij vele grote namen, waaronder Pansequito en Lebrijano en Paco de Lucía zelf. De legendarische cantaor (zanger) Camarón de la Isla bezocht deze taverna veel. Tijdens een festival in Málaga (1973) vroeg Camarón hem te begeleiden. Hier begon een 18-jarige samenwerking tussen de twee kunstenaars, die tot de dood van Camarón in 1992 duurde. Met Camarón had hij in 1979 een hit met de titel La leyenda del tiempo. In deze tijd speelde Tomatito op een Esteso Conde Hermanosgitaar.
De symbiotische samenwerking met Camarón de la Isla maakte dat veel cantaores na de dood van Camarón erg afhoudend waren met hem op te treden, bang als zij waren dat het publiek de andere format van stem en gitaar zouden verwerpen. Onder degenen die het wel aandurfden waren Chano Lobato, Carmen Linares en Enrique Morente. Later trad hij op met onder meer Duquende en Potito, alsook met veel lokale talenten.
Tomatito is een graag geziene gast op diverse (internationale) festivals: Montreux, New York en Basilea, het Internationale Muziek Festival van Istanboel (Turkije), het Internationale Gitaarfestival van Lyon (Frankrijk), El Julián Arcas de Almería (Spanje), etc. Ook maakte hij verschillende tournees in onder andere Japan, Zwitserland, Frankrijk en Duitsland.
Hij werd geboren in Londen. Bream werd opgevoed in een muzikale omgeving. Zijn vader speelde jazzgitaar en de jonge Bream was onder de indruk van Django Reinhardt. Hij werd aangemoedigd om piano en gitaar te spelen. Op zijn 11de verjaardag kreeg Bream een klassieke gitaar van zijn vader. Als een wonderkind won hij op zijn 12e een prijs voor zijn pianospel, die het hem mogelijk maakte piano en cello te studeren aan het Royal College of Music. Hij maakte zijn debuut op gitaar in Cheltenham in 1947, op 13-jarige leeftijd.
In 1951 debuteerde hij in de Wigmore Hall in Londen. Na zijn militaire dienst kreeg hij een drukke carrière, speelde over de hele wereld, en hield jaarlijkse tournees in de VS en Europa. In 1952 speelde hij een deel van een recital in the Wigmore Hall op luit. Sindsdien heeft hij veel gedaan voor het bronnenonderzoek en de verspreiding van luitmuziek. In 1960 richtte hij de Julian Bream Consort op, een ensemble met Bream als luitspeler. Het consort leidde tot een grote revival van interesse in de muziek van het Elizabethaanse tijdperk.
In 1984 raakte Bream gewond bij een auto-ongeluk. Het kostte hem veel moeite om te revalideren en weer in de buurt van zijn oude niveau te komen.
Breams repertoire is breed, van transcripties van de 17de eeuw – waaronder veel arrangementen van de muziek van Bach – en populaire Spaanse stukken tot hedendaagse muziek voor gitaar, waarvoor hij veelal de inspiratie was. Veel componisten werkten met Bream, en onder hen die werk aan hem opdroegen zijn Malcolm Arnold, Benjamin Britten, Leo Brouwer, Peter Racine Fricker, Hans Werner Henze, Humphrey Searle, Toru Takemitsu, Michael Tippett en William Walton. Brittens Nocturnal is een van de beroemdste in het repertoire voor klassieke gitaar; het werd geschreven met Bream in gedachten. Het is een ongewone serie variaties op John DowlandsCome Heavy Sleep (dat aan het eind van het stuk in originele vorm wordt gespeeld).
Bream werkte met succes met vele musici samen, zoals Peter Pears, Elizabethaanse muziek voor luit en zang, en twee platen met gitaarduetten met John Williams.
Breams spel kan worden gekenmerkt als virtuoos, bijzonder expressief, met oog voor detail en gebruik van sterk wisselende klankkleuren.
Dit alles heeft Julian Bream een belangrijke ambassadeur voor de klassieke gitaar gemaakt. Desondanks zijn veel van zijn RCA Victor opnamen (vooral de belangrijke serie over 20e-eeuwse gitaarmuziek) uitverkocht – een grote ergernis voor nieuwe fans.
De DVD Julian Bream: My Life In Music, uitgebracht in 2003, bevat drie uur interview en optreden. Graham Wade noemde deze “the finest film contribution ever to the classic guitar.”
He performs as a soloist, in chamber settings, with orchestras, and with his wife, the Spanish Flutist Eugenia Moliner, as the Cavatina Duo, which is the foremost flute and guitar duo on the scene.
Musical background
In 1993, at the age of 20, he became the youngest winner of one of the most prestigious international guitar competitions “Jacinto e Inocencio Guerrero”, in Madrid, Spain. After listening to Azabagic, the distinguished Spanish composer, Anton Garcia Abril said, “I am sure that with time, he is going to be one of the greatest guitarists of the world.”
Between 1992 and 1999, Azabagić won twenty-four prizes in international competitions, of which eleven were first prizes. [2] He has written a book published by Mel Bay, On Competitions, based on his experience during these years.
Azabagić has recorded seven CDs for international labels such as Naxos, Cedille, Opera Tres and Orobroy as well as two DVDs for Mel Bay.
Azabagic’s performances have been broadcast live on radio (NPR, WFMT) and television in Asia, Europe and the United States.
His repertoire includes solo and orchestral music from the Baroque era to the present.
Denis Azabagić (born 1972 in Tuzla, Bosnia and Herzegovina, then Yugoslavia) is a Bosnian classical guitarist.
He performs as a soloist, in chamber settings, with orchestras, and with his wife, the Spanish Flutist Eugenia Moliner, as the Cavatina Duo, which is the foremost flute and guitar duo on the scene.[1]
Musical background[edit]
In 1993, at the age of 20, he became the youngest winner of one of the most prestigious international guitar competitions “Jacinto e Inocencio Guerrero”, in Madrid, Spain. After listening to Azabagic, the distinguished Spanish composer, Anton Garcia Abril said, “I am sure that with time, he is going to be one of the greatest guitarists of the world.”
Between 1992 and 1999, Azabagić won twenty-four prizes in international competitions, of which eleven were first prizes. [2] He has written a book published by Mel Bay, On Competitions, based on his experience during these years.
Azabagić has recorded seven CDs for international labels such as Naxos, Cedille, Opera Tres and Orobroy as well as two DVDs for Mel Bay.
As a guest instrumentalist and soloist Azabagić has appeared with the Chicago Symphony Orchestra, Tallahassee Symphony Orchestra, Illinois Symphony Orchestra, Sacramento Chamber Orchestra, Madrid Symphony Orchestra, Orchestre Royal de Chambre de Wallonie, among others.
He is a regular guest at such venues as Chicago’s Symphony Center, Masters of the Guitar at the Royal Concertgebouw in Amsterdam, Radio France in Paris, Aix-en-Provence Festival, France, El Palau de la Musica, Valencia, Spain, Savannah on Stage, USA, Omni Foundation, USA, Ravinia Festival, USA, National Chang Kai Shek Cultural Center, Taiwan, and the National Center for the Performing Arts, Beijing, China.[3]
Azabagic’s performances have been broadcast live on radio (NPR, WFMT) and television in Asia, Europe and the United States.
His repertoire includes solo and orchestral music from the Baroque era to the present
Denis Azabagić (born 1972 in Tuzla, Bosnia and Herzegovina, then Yugoslavia) is a Bosnian classical guitarist.
He performs as a soloist, in chamber settings, with orchestras, and with his wife, the Spanish Flutist Eugenia Moliner, as the Cavatina Duo, which is the foremost flute and guitar duo on the scene.[1]
Musical background[edit]
In 1993, at the age of 20, he became the youngest winner of one of the most prestigious international guitar competitions “Jacinto e Inocencio Guerrero”, in Madrid, Spain. After listening to Azabagic, the distinguished Spanish composer, Anton Garcia Abril said, “I am sure that with time, he is going to be one of the greatest guitarists of the world.”
Between 1992 and 1999, Azabagić won twenty-four prizes in international competitions, of which eleven were first prizes. [2] He has written a book published by Mel Bay, On Competitions, based on his experience during these years.
Azabagić has recorded seven CDs for international labels such as Naxos, Cedille, Opera Tres and Orobroy as well as two DVDs for Mel Bay.
As a guest instrumentalist and soloist Azabagić has appeared with the Chicago Symphony Orchestra, Tallahassee Symphony Orchestra, Illinois Symphony Orchestra, Sacramento Chamber Orchestra, Madrid Symphony Orchestra, Orchestre Royal de Chambre de Wallonie, among others.
He is a regular guest at such venues as Chicago’s Symphony Center, Masters of the Guitar at the Royal Concertgebouw in Amsterdam, Radio France in Paris, Aix-en-Provence Festival, France, El Palau de la Musica, Valencia, Spain, Savannah on Stage, USA, Omni Foundation, USA, Ravinia Festival, USA, National Chang Kai Shek Cultural Center, Taiwan, and the National Center for the Performing Arts, Beijing, China.[3]
Azabagic’s performances have been broadcast live on radio (NPR, WFMT) and television in Asia, Europe and the United States.
His repertoire includes solo and orchestral music from the Baroque era to the present
Rafael Aguirre is an internationally acclaimed musician whose deep understanding of music, dazzling virtuosity and immensely diverse repertoire has taken him to 22 countries. 13 first prizes at international competitions (a spanish record), including Pro Musicis (New York) and Tárrega (Benicàssim), made possible the beginning of an extraordinary career being today one of the most celebrated guitarists, following the spanish tradition set by Andres Segovia and Narciso Yepes.
Highlights of past seasons include recitals in leading concert halls such as Carnegie Hall, Vienna Konzerthaus, Tchaikovsky Hall Moscow, St. Petersburg Philharmonic, London´s St John Smith Square, Gasteig Munich, Hamburg Laeiszhalle, Palau de la Musica Valencia and Tonhalle Dusseldorf. His playing has been described by the international press as “a blessing” (Mainz Echo) and with “maturity and intensity” (Ritmo Magazine), whereby his hometown honored him with the “Málaga Joven Award 2011″.
Rafael has premiered works by the Grammy-Award winner Sergio Assad, Joaquin Clerch, Agustin Castilla Avila, David del Puerto and Daniel Real. He has worked with orchestras such as Moscow´s New Russia Symphony Orchestra,Baden-Baden Philharmonic, Thüringer Philharmonic, Chamber Orchestra Pforzheim, Neue Philharmonie Westfalen,Málaga Philharmonic Orchestra, Extremadura Symphony Orchestra and Syrian National Orchestra. His four recordings with Naxos, KSGExaudio and RTVE received the highest international recognition like a prenomination to the Latin Grammys and were broadcasted by the BBC,CBS, NPR, Radio Stephansdom Vienna, the Bavarian Radio, MDR, Radio Nacional de España and the new Classic FM in Toronto.
At the age of 16 he made his orchestral debut with the “Concierto de Aranjuez” and the Youth Symphony Orchestra of Málaga touring Spain and Morocco. He was awarded scholarships from the Andalusian Government and the Alexander von Humboldt Foundation that enabled his studies in Germany with Prof. Joaquin Clerch, from which he graduated with highest honors. Later he studied with Professor Michael Lewin at the Royal Academy of Music in London.
Since 2009, Rafael Aguirre teaches at the “Robert Schumann Hochschule” in Düsseldorf.
John Christopher Williams (24 april1941) is een van ’s werelds bekendste klassieke gitaarspelers. Hij werd geboren in Melbourne in Australië en kreeg eerst les van zijn vader Len Williams. Toen hij 12 jaar oud was ging hij naar Italië om bij Andrés Segovia te studeren. Later nam hij les op het Royal College of Music in Londen, en studeerde piano omdat de school toen nog geen gitaarafdeling had. Nadat hij afgestudeerd was kreeg hij de gelegenheid zo’n afdeling op te zetten, en hij leidde deze de eerste twee jaar. Hij bleef sindsdien verbonden aan het College (en aan het Northern College in Manchester).
Williams is het bekendst als klassiek gitarist, maar heeft veel verschillende tradities bezocht. Hij werkte samen met Julian Bream en Paco Peña en was lid van de fusiongroep Sky. Hij is ook componist en arrangeur.
Hij had een wereldwijde hit met zijn opname van Cavatina door Stanley Myers, dat werd gebruikt als thema bij de Oscarwinnende film The Deer Hunter (1979). Het stuk was oorspronkelijk voor piano geschreven, voor een andere film 10 jaar eerder, The Walking Stick (1970) maar werd op Williams’ uitnodiging voor gitaar herschreven en uitgebreid door Myers. In 1973 schreef Cleo Laine er een tekst bij en nam “He Was Beautiful” begeleid door John Williams op. Een jaar later werd het een top 5 single in Engeland voor Iris Williams (geen familie).
Hij is visiting professor bij de Royal Academy of Music, Londen.
In 2007 won hij in Nederland een speciale Edison voor zijn gehele oeuvre.
Copyright Wikipedia
https://gitaarsalon.nl/wp-content/uploads/2014/02/john-williams-guitarist.jpg4141200info@gitaarsalon.nlhttps://www.gitaarsalon.nl/wp-content/uploads/2019/11/Gitaarsalon_weblogo_2019-2.pnginfo@gitaarsalon.nl2014-02-15 09:40:472019-11-11 22:25:33John Williams | Klassiek
