“Half The Horizon” met o.a. Izhar Elias, Erik Bosgraaf

Een storm steekt op in het hoofd van de man op het moment dat hij van de uroloog te horen krijgt dat hij prostaatkanker heeft. Vanaf dat moment buitelen herinneringen, toekomstillusies, dromen en werkelijkheid over elkaar heen.
Een poëtische reis door het leven vanaf geboorte tot dood.

Half The Horizon is een magisch-realistische voorstelling waarin de met prostaatkanker gediagnosticeerde kunstenaar Paul de Nooijer samen met zijn zoon Menno en vrienden Jorrit, Izhar en Erik vorm geeft aan zijn huidige conditie. Serieuze en lichtvoetige aspecten van Pauls leven komen in beeld en muziek voor het voetlicht. Onmiskenbaar verbonden met de unieke beeldtaal van Paul en Menno is de muziek van Jorrit Tamminga, uitgevoerd door de gelouterde musici Izhar Elias en Erik Bosgraaf.

Het werk van Paul en Menno de Nooijer bevindt zich op het snijvlak van fotografie, animatie, film en theater. Zij scheppen prachtige en soms confronterende illusies door hun beelden niet alleen op doek maar ook op mensen te projecteren. Door de klank van de muziekinstrumenten live te vervormen zet Jorrit Tamminga deze vervreemding door.

Paul en Menno de Nooijer (vader en zoon) vinden hun materiaal meestal dicht bij huis. Of zelfs in huis. Zo werd het karakteristieke Eindhovense pand waarin het gezin De Nooijer jarenlang woonde, tot in alle uithoeken in beeld gebracht en benut als decor voor fotowerken en films. Gezinsleden en huisvrienden vormden meestal de cast.

Ook in hun jongste productie Half the Horizon is de eigen biotoop bron van heel wat beeldmateriaal. Veel scènes werden gedraaid in het atelier van hun gezamenlijke Zeeuwse hoeve en in de riante tuin die de oude boerderij omgeeft en onder meer een lange laan met walnotenbomen omvat. Ook het onderwerp van Half the Horizonstamt uit hun eigen realiteit: Pauls prostaatkanker en de schaduwen die deze ziekte werpt over het (gezins)leven.

Kanker wordt doorgaans geassocieerd met misère en somberheid, maar Half the Horizon is allesbehalve een treurige voorstelling. Weliswaar komen er pijnlijke onderwerpen aan bod, zoals lustverlies, onbegrip en aftakeling, maar die blijken dan vaak weer te leiden tot absurde, groteske of hilarische situaties, zodat de toeschouwer heen en weer schiet tussen een huivering en een lach. De ondertoon is ook allerminst pessimistisch. Als het wintert, is de lente niet ver meer; de zwartste dag is misschien wel a perfect day.