Giuseppe Domenico Scarlatti (Napels, 26 oktober 1685 – Madrid, 23 juli 1757) was een Italiaans componist, klavecinist en organist. Hij is bekend geworden door zijn sonates voor klavecimbel, die door hun stijl en technische eisen een belangrijke invloed hebben gehad op de Spaanse en Engelse klaviermuziek – en indirect op de Duitse, Franse en Italiaanse klaviermuziek.Scarlatti werd geboren als zesde van tien kinderen en oudste zoon van componist en kapelmeester Alessandro Scarlatti (1659 – 1725) en Antonia Anzalone. Over de eerste vijftien jaar van Scarlatti’s leven is niets bekend. Zijn naam komt niet voor in archieven van muziekscholen of conservatoria. Op 13 september 1701 werd hij benoemd tot componist en organist van de koninklijke kapel in Napels. Voor meer informatie klik hier.

Samen met de gitarist en componist Fernando Sor wordt Mauro Giuliani gezien als belangrijkste gitaarvirtuoos van de 19e eeuw. Behalve een eersteklas virtuoos was hij ook een groot componist voor de gitaar.
Mauro Giuliani werd geboren in Biscegli, Italië op 27 juli 1781. Hij groeide op in Barletta. Hij studeerde cello en viool, nadien wijdde hij zich aan de gitaar en werd een uitstekend vertolker in een kort tijdsbestek. In 1806, na zijn studie in Italië, verhuisde hij naar Wenen. Hij concerteerde door heel Europa en overal werd hij toegejuicht vanwege zijn virtuositeit en zijn muzikale smaak. Hij behaalde groot succes en werd een muzikale beroemdheid, gelijk aan de beste van de vele instrumentalisten en componisten die actief waren in Wenen in het begin van de 19e eeuw. Als componist had hij echter weinig succes, hij bouwde wel een naam op als leraar. In 1819 verliet Giuliani Wenen, vooral om persoonlijke redenen: zijn eigendom en bankrekening werd in beslag genomen om zijn schuldeisers te betalen; hij was totaal blut. Hij keerde terug naar Italië, eerst verblijvend in Triëst en Venetië, om zich uiteindelijk in Rome te vestigen. Hij had weinig succes in Rome, hij publiceerde slechts enkele composities en gaf slechts één concert. In juli 1823 begon hij regelmatig uitstapjes te maken naar Napels om bij zijn vader te zijn, die ernstig ziek was. Hier in Napels werd zijn gitaartalent veel beter ontvangen en kon hij composities voor gitaar bij de lokale uitgevers publiceren. In 1826 trad hij op in Portici voor Francesco I en het Bourbon Hof. In deze periode, Giuliani’s Napolitaanse periode, verscheen hij vaak in een duo concert met zijn dochter Emilia, die een bekwaam gitariste was geworden. Tegen het einde van 1828 begon zijn gezondheid ernstig aangetast te raken en hij stierf in Napels op 8 mei 1829. Giuliani’s prestaties als een componist waren talrijk. Hij liet 150 gitaarcomposities na met een opus nummer. Deze composities maken de kern uit van het gitaar repertoire van de 18e eeuw. Hij componeerde extreem veeleisende stukken voor solo gitaar, zowel als werken voor orkest met gitaar-viool- en gitaar-fluitduo’s. Verder zijn er talrijke didactische werken, waaronder een methode voor gitaar die tot op heden regelmatig door leraren wordt gebruikt.