Stephan Schlemper

I started building classical guitars and working on amplification more than 30 years ago in the workshops of the Spanish guitar makers Manuel Contreras and Antonio Marin Montero. Later I did internships with/at Brazilian lumberyards. My grandfather had been a musician and artisan and, after studying Spanish and engineering, I returned to making guitars.

The classical guitar with its multitude of sounds has grown in popularity for use in orchestras and all kinds of ensembles. Unfortunately, its natural sound is not always sufficient for these purposes. I became aware of this problem early on and, consequently, the first Schlemper guitar with integrated amplification was finished in 1985. I presented it to Leo Brouwer, who was performing with an orchestra in Germany at that time, and proudly received his congratulations.

Building guitars and amplifying their sound in a natural way has been my passion ever since.

Only few guitars are completed in my workshop every year. Guitarists from various countries visit and usually stay for a day. They try out guitars and amplifiers, order them, pick up instruments or have a Schlemper System installed. Technology and tradition work hand in hand.

My primary goals: to understand and appreciate the guitarist with all his ideas and preferences. To make the guitar audible in an orchestra.

Paul Sheridan

Paul Sheridan, Luthier
By Graham C. Rawlins
Paul Sheridan, luthier, has been making guitars which rank amongst the best available in Australia. Graham Rawlins spoke with Paul about his work and ideas.

G.R: Paul, what motivated you to build your first guitar?

P.S: Initially, the love of wood – the beauty, the texture, the smell. Then again, I had begun to play the guitar myself, but the cost of a good guitar was beyond me. Because I was always looking for something challenging as far as woodworking skills were concerned, the guitar – making one – was the next option. Then I found myself making two, the three …I just kept on making guitars until I at last decided they were good enough to sell.

G.R: So it became a full-time occupation?

P.S: Yes, I realized that if I wanted to make top quality guitars, then I was going to have to put several years of my own time, and my own money, into developing them.

G.R: It’s interesting that you mention the beauty of wood. The first thing to notice about your guitars is the outstanding finish as fine as I have ever seen on a guitar.

P.S: Well, I French polish my guitars. I recently experimented with a catalyzed urethane finish, but it is so toxic I won’t be using it again. That was the first time and the last.

G.R: You seem to build cedar top guitars in favour of spruce.

P.S: It’s a case of supply and demand. Enquiries about my instruments are usually in favour of cedar. It gives a big sound straight away, whereas spruce needs time to develop.

G.R: Acoustically, your guitars are improving all the time. Each new guitar seems to have an edge on the previous one. How can you remain consistent, and at the same time improve each guitar?

P.S: I began building from the basic Torres design with seven fan struts, and average wood thickness. You see, almost every part of the guitar is variable. You have to cut out as many of those variables as possible to be consistent. Then you can alter small things at a time and evaluate the result. In this way each new instrument becomes a part of your research to develop a better sound.

G.R: Can you give an instance of something you have tried that has improved your guitars?

P.S: Acoustically, you mean? Yes. I extended the cross brace under the bridge to almost the full width of the table, similar to the Bouchet bracing system. That to date has been one of the best guitars.

G.R: Finally, the price. For some time now your guitars have been leaving even the most expensive production line guitars for dead. More recently, you have come close to that elusive quality that makes a fine concert guitar. Do you still see yourself catering for the more advanced student?

P.S: At the moment, yes. I am trying to keep my prices as stable as possible for that kind of market. The player-performer is prepared to pay more, but then he wants the best. That market must wait until it is clear I am producing concert guitars.

G.R: Paul, do you mind if I say something?

P.S: What?

G.R: I don’t think you’ll be waiting for very long!

, , , , , , ,

Greg Smallman

Greg Smallman is an Australian elite classical guitar luthier known worldwide for his innovative guitar designs. Although his guitars are in outward appearance similar to a traditional Spanish classical guitar, there are numerous innovative differences.  Among them is the use of a high, arched and carved back for the guitar, which is considerably thicker and heavier than a conventional guitar. The back is made of Madagascar rosewood, while the top is always made of Western Redcedar. The extreme thinness of the top combined with Smallman’s unique system of bracing gives the guitar its high levels of volume and resonance. The top of Smallman guitars is braced using a “lattice” framework composed of balsa wood and carbon fibre. By contrast, most traditional classical guitars use struts made of cedar or spruce arranged in a “fan” shape.

The world-renowned classical guitarist John Williams is known to use Greg Smallman guitars.

In 1999 the Greg Smallman label changed to Greg Smallman & Sons Damon & Kym. Based for many years in Glen Innes, New South Wales, in 2002 the Smallmans briefly relocated to the Mornington Peninsula outside Melbourne. The Greg Smallman and Sons workshop is now located near Esperance, Western Australia. They are reclusive individuals being very difficult to contact, they do not advertise in printed media and did not have a website till 2012.

Greg Smallman is admired for the open way in which he shares his ideas. He does not hide them from fellow luthiers, nor has he patented them.A large number of luthiers worldwide have incorporated Smallman’s design innovations into their own guitar designs.

Paul Fischer

Paul Fischer begon in 1956 als leerjongen bij de beroemde klavecimbelbouwer Robert Goble. Tijdens zijn zesjarig verblijf in dat atelier leerde hij klavecimbels, spinetten, klavichords en octavina’s bouwen en studeerde hij tegelijk aan het “Oxford College of Technology, Art & Commerce”.

Na zijn legerdienst vestigde hij zich in het Engelse Oxfordshire, niet ver van de gitaar- en luitbouwer David Rubio. Dit leidde als snel tot een samenwerkingsverband, dat tien jaar duurde. Paul Fischer was zes jaar lang hoofd van het Rubio-atelier. Zijn studies en interesse leverden hem een rijke ervaring met snaarinstrumenten, vedels, citers, luiten, theorbes, pandora’s en vroege gitaarinstrumenten op. Toen hij voor eigen rekening begon te werken, besloot hij zijn inspanningen en energie volledig te wijden aan de gitaar.

Dankzij een rijke ervaring aan het hoofd van het Rubio-atelier was het voor Paul Fischer een kleine moeite om de overstap te maken naar een zelfstandige bezigheid en zijn ijzersterke reputatie verder uit te bouwen.

Manuel Rodríguez

Manuel Rodriguez And Sons is also an excellent brand considering all of their guitars from their diverse price range. They have guitars from 500 $ – 4000$ + and they have been making Guitars for over a 100 years. This is perhaps a brand of guitar that everyone owns or owned at some point of their life.

Manuel resided in Los Angeles for nearly 15 years, making guitars for professionals, Hollywood actors, teachers, and students before moving back to Madrid in 1973.

Using only the finest woods, and hand-forming each to precise tolerances, Manuel Rodriguez developed distinctive guitars fit for the world’s preeminent artists. Each instrument is as unique and individual as the musician who plays it.
Click here to go to their website.

Kolya Panhuyzen

 

Kolya Panhuyzen is in 1941 te Berlijn geboren en veertien jaar later naar Canada geëmigreerd. Vanaf zijn 24-ste geeft hij les op een middelbare school in Toronto, de woonplaats van de familie. De carrière in het onderwijs duurt niet lang. Geïnspireerd door zijn oom, de bekende gitaarbouwer Edgar Mönch, maakt Kolya zijn eerste gitaar in diens werkplaats. De tweede en derde volgen in de jaren daarop, en komen van dezelfde plek.

Het officiële leerlingschap bij Edgar Mönch begint als de oom van Kolya Panhuyzen in Freiburg, Duitsland gaat werken. In 1976 start Kolya een eigen werkplaats in Toronto en is vanaf dat moment full-time luthier. In 1992 verhuist hij terug naar Duitsland om in Schwanau een nieuw atelier te beginnen. Daar werkt hij tot op heden nog steeds.

Panhuyzen bouwt gitaren die tot de absolute topklasse behoren. Dit blijkt wel uit de schare bekende gitaristen dat op zijn instrumenten speelt. Tot het gezelschap behoren onder anderen Hubert Käppel, Carlo Domeniconi, Laura Young en Dale Kavanagh. Vanwege de vele corifeeën zijn er al de nodige CD-opnames met zijn instrumenten gemaakt, momenteel rond de dertig.

Door de grote vraag naar zijn instrumenten en de geringe productie is de levertijd voor een gitaar van Kolya Panhuyzen op dit moment niet minder dan, ongeveer, 3 jaar. Wij zijn er dan ook bijzonder trots op dat we in onze collectie één exemplaar kunnen presenteren.

Bert Kwakkel

Bert Kwakkel’s leven kende in 1954 een tamelijk ongewone start. Hij werd de 50.000ste inwoner van Deventer. Dat betekende een groot feest in de stad. Bert kwam de eerste dag van zijn leven op televisie.

De gitaar speelde een belangrijke rol in de Kwakkel-familie. Omdat Bert’s vier broers het gitaarspelen veel sneller onder de knie kregen, besloot hij in 1971 zijn eerste gitaar te bouwen. Al snel bleek dat hij hier talent voor had. Acht jaar later zegde hij zijn baan als tekenaar bij het Kadaster op en werd voltijds gitaarbouwer.

Bert Kwakkel ontwikkelde zijn eigen stijl van bouwen, lakken en niet te vergeten van geluid. Zijn onophoudende drang om zijn instrumenten te verbeteren, resulteerde in een uniek zangbalkjes-systeem. Deze bouwwijze biedt de gitarist een uiterst comfortabele gitaar met een krachtige en uitgebalanceerde toon.

Otto Vowinkel

Otto Vowinkel  is een begrip in de klassieke gitaarwereld; een gerenommeerd luthier met klanten over de hele wereld. Hij is een bouwer met oog voor detail en een sterke voorkeur voor traditioneel gebouwde gitaren. Zijn gitaren zijn licht gebouwd en makkelijk bespeelbaar. Ze kenmerken zich door een maximale projectie en een groot volume. Ze zijn feilloos afgesteld, gelijkmatig in kleur en klank en perfect geïntoneerd. Hij gebruikt Canadees ceder of Europees fichte voor het bovenblad en verschillende soorten palissander voor de zijkanten en het achterblad. Ook gebruikt hij, met zeer goed resultaat coco bolo. Zijn concertgitaren zijn geheel met schellak gepolitoerd. Zijn studiemodellen worden onder zijn supervisie in Spanje handgebouwd.