Michel Haumont est un guitariste français virtuose, compositeur, arrangeur, accompagnateur. Un style profondément enraciné dans le picking à la Dadi, sans tomber toutefois dans le conservatisme
Andy McKee (1979) is een Amerikaanse gitarist, met name bekend om zijn virtuose percussieve techniek, waarmee hij via YouTube bekend werd. Daarnaast is hij een bekende speler van de harpgitaar. Meer weten? Ga dan naar de website .
Harry Sacksioni (Amsterdam, 23 oktober 1950) is een Nederlands gitarist.
Als artiest legt Sacksioni geen nadruk op commercieel succes. Hierdoor komt hij weinig via radio en televisie onder de publieke aandacht. Hij brengt zijn platen alleen nog in eigen beheer en op zijn eigen label uit, als protest tegen de hoge prijzen van cd’s. Eind 2003 is een live-album verschenen van een tournee die hij in 2003 samen met de gitaristen Jan Kuiper, Eric Vaarzon Morel, Digmon Roovers en Zou Diarra heeft gemaakt onder de titel The Five Great Guitars.
Sacksioni woont in het Gelderse Lienden
Sacksioni werd in de jaren zeventig bekend om zijn akoestisch gitaarspel, dat hij vooral door zijn samenwerking met Herman van Veen onder de publieke aandacht kon brengen. Zijn composities spreken, bij gitaristen en anderen, zeer tot de verbeelding. Beroemde stukken zijn bijvoorbeeld Meta Sequoia, Vensters, Elixer, Thee bij tante Josephine, Bello en Paddentrek. Verreweg het meeste van zijn oeuvre bestaat uit eigen composities, van een hoofdzakelijk instrumentaal karakter. Reeds vanaf zijn eerste plaat (1975) liet hij zich bij zijn gitaarcomposities door andere instrumenten begeleiden, variërend van een banjo, viool of tuba tot een band, orkest of menigte autoclaxons.
Sacksioni werkte jaren samen met Herman van Veen en Erik van der Wurff. Ook werkt hij af en toe samen met Raymond van het Groenewoud, Frank Boeijen en vele anderen uit de Nederlandse muziekscène.
Gitaristen gebruiken zijn composities voor gitaarsolo graag als studiemateriaal. Sacksioni treedt al 40 jaar op in Nederlandse theaters, maar is ook geregeld in het buitenland te vinden als uitvoerend artiest.
Op 9 mei 2009 werd hij tijdens zijn 40-jarige jubileumvoorstelling De Sacksioni Methode in de Agnietenhof in Tiel onderscheiden als Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.
Gitaren
Sacksioni bespeelt tijdens een concert meerdere gitaren. Voor een tournee maakt hij de keuze uit zijn collectie akoestische en elektrische modellen, afhankelijk van de sfeer en de (gitaar)stemming van de composities. Hij speelt zowel 6-snarige als 12-snarige gitaren, waaronder een enkel exotisch model. Een bijzondere gitaar is een door Bert Kwakkel gebouwde gitaar met dubbele hals, de ene helft elektrisch en de ander akoestisch om tijdens het nummer te kunnen wisselen zonder van gitaar te wisselen. Een bekend ‘handelsmerk’ zijn Harry’s causerieën, humoristische verhaaltjes en anekdotes waarmee hij zijn muziekstukken in-, uit- of begeleidt. Een enkele maal zet hij ook een ander medium in (zoals film) of duikt er onverwachts een gastmuzikant op.
In het najaar van 2008 bracht hij een tweetal boeken en een dvd uit over zijn gitaarspeeltechniek, getiteld De Sacksioni Methode, waarin alle aspecten van het gitaarspelen, van de basisbeginselen tot gevorderde vingertechnieken, uiteen werden gezet.
Born in Weimar in 1954 to a conductor father. Began violin lessons at age 6, later also learned to play piano. Has played guitar since age 13. Music studies in Münster. First recording in 1973; since that time, recordings on a regular basis in Germany, Italy, England and the USA. Record and/or CD releases for Kicking Mule Records, Stockfisch, Edition Collage and (since 1989) for Acoustic Music Records, represented on a number of international samplers. Since 1976, repeated successful tours in Germany, the USA, Canada, Japan, England, Switzerland, Austria, Belgium, Holland, Luxembourg, France, Italy, Finland, Poland, Estonia and Russia. Since 1979, participation in numerous television and radio productions; as ab employee of WDR, Deutschlandfunk and Deutsche Welle, author of various programs on guitar music. Since 1981, compositions for symphony orchestra; compositions for film and television since 1985. In 1988, establishment of own music publishing company and the Acoustic Music Records label; since then, producer of dozens – in part prize-winning – CDs with the styles of guitar music, blues, jazz and worldmusic. Since 1995, publisher of the Akustik Gitarre magazine.
Chester Burton “Chet” Atkins (Luttrell (Tennessee), 20 juni 1924 – Nashville (Tennessee), 30 juni 2001) was een invloedrijk gitarist en producent.
Atkins produceerde platen voor onder andere:
- Perry Como
- Elvis Presley
- Eddy Arnold
- Don Gibson
- Jim Reeves
- Jerry Reed
- Skeeter Davis
- Connie Smith
- Waylon Jennings
Atkins creëerde samen met Owen Bradley de Nashville-sound. De nederlandse zanger / gitarist René Shuman werkte begin jaren ’90 in Nashville met Chet Atkins. Zijn specifieke fingerpickingstyle was was een inspiratiebron voor Shumans eigen speelstijl.
Tommy Emmanuel (Muswellbrook, 31 mei 1955) is een Australische jazz/folkgitarist afkomstig uit Muswellbrook, Nieuw-Zuid-Wales.
William Tommy Emmanuel werd geboren in de deelstaat Nieuw-Zuid-Wales in Australië.
Tommy Emmanuel is in zijn geboorteland Australië een begrip. Hij is een van Australiës succesvolste instrumentalisten en heeft uiteindelijk ook wereldwijde waardering gekregen. Hij begon als vierjarige gitaar te spelen. De gitaar (een Maton MS500 solid body) kreeg hij van zijn moeder. (Tegenwoordig bezit Tommy ongeveer 25 Matons.) Hij ging als zesjarige op tournee met zijn 2 broers en zus. De familie trad op onder de naam The Midget Surfaries. Nadat hij op zevenjarige leeftijd Chet Atkins hoorde spelen, wist hij welke richting hij met zijn gitaarspel op wilde.
Vanaf dat moment speelde Tommy in veel bandjes verschillende stijlen muziek, van country tot klassiek en van jazz tot rock. Hij maakte muziek met Michael Bolton, Eric Clapton, John Denver, Olivia Newton-John, Tina Turner, Stevie Wonder en vele anderen. Hij nam een album The Day the Fingerpickers Took Over the World op met zijn idool en gitaarlegende Chet Atkins.
In 1988 werd Emmanuel door de eigenaar van Maton Guitars gevraagd of zijn bedrijf een gitaarmodel mocht ontwerpen dat volgens Emmanuels ideeën zou worden gebouwd. Dit werden de TE1, TE2 en de EGB808TE. Emmanuel bezit een van de eerste gitaren die Maton custom shop bouwde.
Emmanuels awards zijn onder andere “Australia’s Best Guitarist” in Juke Magazine van 1986, 1987 en 1988. Hij ontving van het blad Rolling Stone de titel “Most Popular Guitarist” in 1989 en 1990 en “Best Guitarist” van 1991 tot en met 1994. En in 2010 werd hij in het Nederlandse tijdschrift uitgeroepen tot “Beste Akoestische Gitarist Ter Wereld”.
Tommy’s carrière bracht hem optredens voor de koning van Thailand en het staatshoofd van Australië. Hij was “the Australian Entertainer of the Year” in 1995 en 1997. Een jaar later won hij the “Nashville Music Award for Fingerpickers”. In 1999 ontving hij ’s werelds grootste onderscheiding op gitaargebied toen Chet Atkins in Nashville hem de “C.G.P.” (Certified Guitar Player)award uitreikte.
Sinds 2005 toert Emmanuel vanuit Engeland over de hele wereld.
James Stanley Hall (Buffalo (New York), 4 december 1930 – New York City, 10 december 2013) was een Amerikaanse jazzgitarist, componist en arrangeur. Hij was een virtuoos op de elektrische gitaar. Tijdens zijn lange carrière speelde hij met grote namen uit de jazz, waaronder zangeres Ella Fitzgerald, pianist Bill Evans, saxofonist/klarinettist Jimmy Giuffre, pianist Michel Petrucciani, en collega-gitaristen Pat Metheny, Bill Frisell en John Scofield. Hij bleef actief tot kort voor zijn dood.
Hall groeide op in Cleveland. Hij begon met gitaarspelen op zijn tiende en was als tiener reeds beroepsmusicus. Een van zijn vroege invloeden was Charlie Christian. Hij volgde lessen muziektheorie en piano aan het Cleveland Institute of Music in het begin van de jaren 1950 en nam gitaarles in Los Angeles, waar hij met het cool jazz-kwintet van drummer Chico Hamilton werkte.
In 1957 nam hij een eerste album op als leider, Jazz Guitar. De volgende jaren speelde hij in het trio van Jimmy Giuffre. In de jaren 1960 was hij vooral actief als freelancer en was onder meer te horen met Sonny Rollins, Ella Fitzgerald, Bill Evans, Lee Konitz en Ben Webster. In 1965 trouwde hij met Jane, die hem zou overleven. Zij kregen een dochter, Devra, die later zijn manager werd. Lees verder klik hier .
Philip Catherine (Londen, 27 oktober 1942) is een Belgisch jazzgitarist.
Sinds de jaren zeventig is Philip Catherine een van de bekendste musici uit de Belgische jazz en behoort hij tot de internationale top. In zijn 40-jarige carrière heeft hij alle groten van de Europese en Amerikaanse jazz begeleid.
Catherine werd geboren uit een Engelse moeder en een Belgische vader. Hij is afkomstig uit een familie van muzikanten en ontdekte op 14-jarige leeftijd Georges Brassens en Django Reinhardt. Om in de voetsporen van zijn idolen te treden kocht hij een gitaar en beluisterde hij alle grote jazzmuzikanten van die tijd. Lees verder klik hier .
Metheny (Lee’s Summit (Missouri), 12 augustus 1954) is een Amerikaanse jazzgitarist. Hij scoorde in 1985 samen met David Bowie een grote hit met het nummer This is not America. Metheny heeft met bassist Charlie Haden verschillende projecten gedaan, zoals ’80/81′ en ‘Beyond the Missouri Sky’.
Met 18 jaar was Metheny de jongste docent aan de Universiteit van Miami in Coral Gables. Op zijn 19e werd hij docent aan het Berklee College of Music in Boston, Massachusetts, en was ook daar de jongste docent ooit. (Jaren later, in 1996, verkreeg hij er een eredoctoraat.)
Al in 1975 was Metheny’s muzikale ster rijzende toen hij op zijn 21ste de succesvolle plaat “Bright Size Life” opnam met de bassist Jaco Pastorius. Hij speelde toen al in de band van vibrafonist Gary Burton. Met pianist Lyle Mays nam hij in 1977 de plaat “Watercolors” op waarna ze samen de “Pat Metheny Group“ oprichtten en een plaat maakten onder dezelfde naam voor ECM Records Metheny en Mays vormen tot de dag van vandaag het hart van de band die tot op heden 10 Grammy’s in de wacht heeft gesleept.
Metheny heeft meerdere solo, duet, trio en kwartetopnames gemaakt met onder andere Jim Hall, Dave Holland, Roy Haynes, Gary Burton, Chick Corea, Charlie Haden, John Scofield, Jack DeJohnette, Herbie Hancock, Bill Stewart, Ornette Coleman, Brad Mehldau en vele anderen, onder wieminimal music-componist Steve Reich.
Diverse samenwerkingen is hij aangegaan in verschillende muziekstijlen en ook als componist is hij actief (bijvoorbeeld met “Song X” van Ornette Coleman).
Pat Metheny treedt al meer dan 30 jaar op en geeft gemiddeld 120 tot 240 concerten per jaar. Hij heeft meer dan 400 nummers geschreven. Lees verder klik hier.
Dr Martin Taylor, MBE (born 20 October 1956) is a British jazz guitarist who has performed in groups, guitar ensembles and as an accompanist. He is best known for his solo fingerstyle performances, in which he provides bass and chordal accompaniment in addition to a melody
Taylor was born in Harlow, Essex, in 1956 into a family with a musical heritage and a gypsy/traveller tradition, although he did not strictly lead the traditional gypsy lifestyle. At the age of four he received his first guitar from his father, bassist William ‘Buck’ Taylor. His father frequently played the music of the Quintette du Hot Club de France and Taylor became inspired by their legendary guitarist Django Reinhardt. At age eight he was playing regularly in his father’s band and at 15 he quit school intent on becoming a professional musician.
Over the next few years Taylor played in numerous bands, in holiday camps, various radio dates and on cruise ships (one cruise led to the personal highlight of jamming with the Count Basie orchestra). Performing dates in and around London soon brought him into contact with fellow jazz guitarist Ike Isaacs who took the younger man under his wing. In addition to performing with Taylor as a duet, Isaacs helped develop his sense of jazz harmony and started him on the road to developing his unique fingerstyle technique.
Taylor puts his musical talent down to beginning to learn guitar at an early age, playing frequently and also having many musicians on his father’s side of the family. Lees verder klik hier.